Αργύρης Χιόνης...Σίγησε η φωνή της σιωπηλής αλήθειας μας.
Ξένη η φωνή μου
όταν εκτός μου ηχεί
κι είναι δική μου
μονάχα εντός μου
μοναχά όταν σωπαίνει.
Σίγησε η Φωνή της Ενσυναίσθητης Σιωπής μας.
Ενας απο τους πιο αγαπημένους ποιητές
πήρε το μεγάλο δρόμο για τη γειτονιά των Αστεριων
και της Αθανασίας.
Λιτος ,ευαίσθητα ανθρώπινος με δίκοπες λέξεις
με συντρόφεψε σε πολύ δύσκολα βράδυα..
Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο..
Οι λέξεις του όμως παραμένουν
φάρος για το δικό μας
ταξίδι στη σιωπηλή
αλήθεια της Ανθρωπιάς
αυτης που απαλύνει τις δυσκολίες
της πορείας και ενώνει τις ψυχές
των Ανθρώπων.
Και Όχι βέβαια...
στους γενναία ενσυναίσθητους
όλων των εποχών που
φεύγουν όπως ακριβως έζησαν
ανυπεράσπιστα και ωραία
δεν ταιριάζουν κλάμματα και θρήνοι.
Μόνο Σιωπές
που χωρούν όσα
λίγοι βλέπουν.
Καλή Μετάβαση
Αργύρη Χιόνη.!
Σε ακούω πεντακάθαρα...
Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο.
Από κάτω της υπάρχουν πέτρες
πού ονειρεύονται κήπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου