Στο Φως μιας Αστραπής...

Στο Φως μιας Αστραπής...

"Να'σαι ερωτευμένος με τη ζωή..

να'σαι κυριευμένος απο μια 

απλοική αγιότητα του πνεύματος.

Να σου είναι αρκετό να διασχίζεις 

καλπάζοντας την κοινωνία,

τρελλός για ψωμί και έρωτα.

Το ψωμί που κερδίζουμε με κόπο 

είναι η μερίδα μας κάτω 

απο τον ήλιο της ζωής.

Οι μονοι που  αξίζουν για μένα 

είναι αυτοί που τρελλαίνονται 

να ζήσουν,να μιλήσουν,να σωθούν,

αυτοί που ποθούν τα πάντα 

την ίδια στιγμή,αυτοί που ποτέ 

δεν χασμουριώνται 

ή δεν λένε κοινότυπα πράγματα,

αλλά που καίγονται,καιγονται,καίγονται 

όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές 

των ρωμαικών πυρσών,

εκπυρσοκροτώντας 

σαν πυροτέχνηματα ανάμεσα 

στα αστέρια.!!

Jack Kerouac...On The Road.

Να δίνεις..ή να δίνεσαι..;

Να δίνεις..ή να δίνεσαι..;

Γι'αυτό που θα 'πρεπε να είμαστε 

και το χάσαμε.... 

Nα χτυπάς ή να πονάς;

"Να έχεις ή να είσαι;"

"Ούτε η υψηλή νοημοσύνη ούτε η φαντασία 

ούτε και οι δύο μαζί δεν συνθέτουν τη μεγαλοφυΐα. 

Αγάπη

 αυτό είναι που κάνει 

τη μεγαλοφυΐα....

Wolfgang Amadeus Mozart "

Οι μεγάλες αλήθειες  

προσεγγίζονται με δάκρυ όχι με λέξεις

με αισθήματα όχι με σκέψεις

με σιωπή όχι με απόψεις

με συμπόνια όχι με αδιαφορία

Ανθρωπιά σημαίνει να μην επαναπαύεσαι

σε ότι σου προσφέρεται αλλα εστιάζοντας

στο καλό να δημιουργείς και να μάχεσαι

συνεχως για το Καλύτερο.

Καί όχι δεν πιστεύω ότι το χάσαμε...

απλά μένει να κοιτάξουμε μέσα μας 

Βαθιά  και να το ξαναβρούμε.

Ανεξίτηλα...

Ανεξίτηλα...

Δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος επι γης..

όχι δεν είμαι...:(

ομολογώ την ενοχή μου..

στριμμάδι το ρημάδι.

Ομολογώ όμως και την αλήθεια μου.

Aναφέρω συχνά τον τελευταίο καιρό

 την έκφραση Σε Περιέχω.

Δεν την ήξερα..πέρασα όλα τα στάδια μύριων

συναισθημάτων απο το μωβ του πιο άσπλαχνου πόνου

ως το γκρί της απαντοχής απο  το βαθύ μαύρο

της πικρής οργής που έκρυβε εννοείται πίσω της

βαθιά θλιψη χωρίς  ίχνος κακίας ως το πορφυρό

του καρδιακού παλμού που με επανέφερε στα ίσα μου.

Έτσι ένοιωσα τι σημαίνει σε περιέχω..μετά το 

ανελέητο αυτοσαρκαστικό μου αυτοκομμάτιασμα

ήρθε η ώρα της δικής μου αλήθειας.

Δεν αναρωτιέμαι πια...

Που είσαι..

Είσαι στα μύχια της Ψυχής 

και στα κατάβαθα

της Καρδιάς μου.

Ένα μικρό παιδί πάντα 

θα μετρά τ'άστρα και 

στο καθένα απο αυτα 

κάθε νύχτα θα αφήνει 

και ένα σ'αγαπάω 

να στο φέρνει η μέρα

με χαμόγελο αληθινής ζωής 

γιατί είσαι ο μόνoς άνθρωπος 

που με έκανε να Δακρύσω 

απο χαρά.

και Όχι

δεν χάνεται.!!

Πρόσφατα έμαθα και κάτι πολύτιμο

στην πράξη..όχι στα λόγια

απο μια μεγάλη Ψυχή που

κινείται  γράφει φτερουγίζει

στη μικρή διαδικτυακή γειτονιά μας..

Πως Δυνατός  δεν είναι αυτός που ζητά

συγνώμη αλλά αυτός που τη δίνει

με όλη την ψυχή του.

Και πλημμύρισε η ψυχή μου

με περισσότερο Φως.!!

Τόσα χρόνια στο σκοτάδι

είμαι ευγνώμων στη ζωή

που με οδήγησε ως εδω

σε ενα παρόν

οπου κοιτω καταματα

την πραγματικότητα

επιτέλους  χαμογελαστά.

4 ποιηματα για την αγαπη αφιερωση......

Αφύπνιση...

Xoρεύεις;

Με ρωτάς  τρυφερά.

Σου δίνω το χέρι μου σιωπηλά

δεν ορίζω βήματα βαριά πια

"απο χρόνο ώρες στιγμές

και αναπάντεχες ταυτίσεις"

Ζωή δεν είπαμε πως είναι 

το  πιο ανυπότακτο όνομα της αλήθειας; 

ΥΓ.  Κατάφερες το ακατόρθωτο.

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2011

Ο μόνος δρόμος...

Το παν είναι η ρότα σου 

κόντρα στην κοινωνία ετούτη.

Που λέτε:ο μόνος δρόμος 

είναι η ανατολή!

Σε όλα τα δέντρα 

θα πρέπει να υπάρχει 

το όνομα κείνο που σε 

ένα μόνον άπαξ εχάραξες.

Oδυσσέας Ελύτης.

Καρδιά μου.

Aυθεντικά  Ελεύθερα και Ταπεινά
μπροστά στο αναλλοίωτο
της μόνης Αλήθειας.

Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2011

Πες την αλήθεια την πικρή...

Για να γεννηθεί ένα αγριολούλουδο

χρειάζεται τοκετός αιώνων...

William  Blake

Όχι Μαρία μου 

δεν τις φοβάμαι τις γέννες

ξέρω πως 

τίποτε δεν είναι ανώδυνο

Δεν έχει λέξεις

η ύστατη  αποδοχή

της ερημίας.

Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου 2011

Μαρία Χρονιάρη ~ Φως στη Ρωγμή της Ψυχής μου

Για τη Μαρία τι να πω..; 

Aφήνω να μιλήσουν οι λέξεις της.

Υπηρετεί την ποίηση που αγαπώ 

τη  δίκοπη στην κόψη της στιγμής

την  αιχμηρά υπαρξιακή  μα και τρυφερή

και βαθιά ανθρώπινη... βοήθησε  αρκετά

βράδυα   να επουλωθούν δικά μου

τραύματα  εκεί  στη  ρωγμή

της ψυχης μου.

Ένας   ενσυναίσθητος ψίθυρος

    για μένα   η Μαρια Χρονιάρη 

και αισθάνομαι περήφανη που

η Κρήτη  σε τέτοιους έρημους

καιρούς που διανύουμε  προτάσσει

δροσοστάλες  παρουσίες

  ψυχές

με ήθος καθάρια έκφραση

με ανάστημα Ανθρωπιάς

πάνω απ'όλα.!!

"Να  ‘μαι πάνω απ’ τα γεγονότα. 

Αυτό θέλησα. Ρίσκαρα την αλήθεια 

στις παλάμες της νύχτας. 

Τα όχι μου, συλλαβίζουν τα βράδια

 μια αφόρητη ζάλη. 

Κάτω απ’ το μαξιλάρι μου, τα βουητά των ευχών τους 

στοιχειώνουν τον ύπνο μου. 

Γιατί οι  άνθρωποι είναι μήτρες.

 Είναι φθόνος που αλλάζει επίθετα. 

Τελειωμένα ταξίδια στιγμών 

στις ρωγμές του μυαλού μου. 

Όμως εγώ, για σένα φυσάω ζωή. 

Κι αν καταφέρνω ν’ αλλάξω καιρό, 

για σένα γκρεμίζω σκοτάδια.

Και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί 

να μου διώξει το φως σου. 

Κι έτσι εγώ για σένα πάντα θα μιλώ. 

Κι όλοι οι στόχοι μου, κορδέλα στα γκρίζα μαλλιά σου. 

Να ρουφάει τον ιδρώτα σου καλοκαίρι καιρό. 

Και τα φτερά απ’ τις μέρες μου στο δικό σου 

ταξίδι αληθεύουν. 

«Πάμε να γεννηθούμε αλλού σου είπα. 

Ο χρόνος αυτός πέθανε.»(*)

 Alea jacta est.(**)

Μαρία Χρονιάρη

      1.(*)    Σταύρος Σταυρόπουλος «Πιο νύχτα δεν γίνεται»

2.(**)    Ο κύβος ερρίφθη

http://mchroniari.blogspot.com

Για τις Νύχτες που όσο πάνε βαθαίνουν

μα πονάνε   λιγότερο.....

Αργύρης Χιόνης...Σίγησε η φωνή της σιωπηλής αλήθειας μας.

Αργύρης Χιόνης...Σίγησε η φωνή της σιωπηλής αλήθειας μας.

Ξένη η φωνή μου 

όταν εκτός μου ηχεί 

κι είναι δική μου 

μονάχα εντός μου 

μοναχά όταν σωπαίνει.

http://www.diabazoume.gr/confs.php?id=31

Σίγησε η Φωνή της  Ενσυναίσθητης Σιωπής μας.

Ενας απο τους πιο αγαπημένους ποιητές

πήρε το μεγάλο δρόμο για τη γειτονιά των Αστεριων

και της Αθανασίας.

Λιτος ,ευαίσθητα ανθρώπινος με δίκοπες λέξεις

με συντρόφεψε σε πολύ δύσκολα βράδυα..

Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο..

Οι λέξεις του  όμως παραμένουν

φάρος για το δικό μας

ταξίδι στη σιωπηλή

αλήθεια της Ανθρωπιάς

αυτης που  απαλύνει τις δυσκολίες

της πορείας  και ενώνει τις ψυχές

των Ανθρώπων.

Και Όχι βέβαια...

στους γενναία ενσυναίσθητους

όλων των εποχών που

φεύγουν όπως ακριβως έζησαν

ανυπεράσπιστα και ωραία

δεν ταιριάζουν κλάμματα και θρήνοι.

Μόνο Σιωπές

που χωρούν  όσα

λίγοι βλέπουν.

Καλή Μετάβαση

Αργύρη Χιόνη.!

Σε ακούω πεντακάθαρα...

Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο. 

Από κάτω της υπάρχουν πέτρες 

πού ονειρεύονται  κήπους.

Θερμές Ευχές...

Θερμές Ευχές...

Ο απέραντος κόσμος και η αιωνιότητα

της στιγμής του όπως τον αντικρύζεις

όταν σου πρωτοφανερώνεται το βλέμμα

της αγάπης: Aυτη δεν είναι κατα βαθος

η μοναδική πατρίδα του ανθρώπου;

"Eίναι και γίγνεσθαι..

ότι μένει αλλάζοντας

και ότι αλλάζει μένοντας."

Κώδικας αληθινήςζωής

το 

Το τελος του κόσμου έχει ήδη συντελεστεί 

μέσα και γυρω μας οταν δεν νοιώθουμε αγαπη.

Θερμές ευχές σε όλους τους φίλους

και σε όλο τον κόσμο για μια νέα χρονιά 

γεματη υγεία ,χαμογελο κόντρα σε καθε δυσκολία

αγάπη και  δύναμη ψυχής.

Οι ανατροπές θεμελιώνουν κάθε νέα αρχή.

Η οικονομική κρίση είναι μόνο η αρχή..

δεν είναι όμως ικανή να λυγίσει την ψυχή.

Ο επαναπροσδιορισμός μας αναγκαίος και

καθοριστικός..εχουμε την ελευθερία επιλογής.

Ολιγάρκεια 

απλότητα 

μοιρασμένες στιγμές

και ταπεινόφρονη ευγνωμοσύνη

στο δώρο που λέγεται

ΖΩΗ.