Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

θλιμμένο μυστικό


Η φωτογραφία ανήκει στην Νικολέτα Γερολιμίνη






























Στη ρωγμή του δείπνου
το καρφί αναμένει το διαμελισμό του
στα δώδεκα μυστικά /
δίχως νερό
με ύπνο βαρύ
στο απαρχαιωμένο σκοτάδι
με δίχως οίνο και ουρανό
στην αυτοχειρία των αγίων./
Όταν αντίκρισα τη θύμηση ψωμιού
το αίμα έλειπε απ' τη σκιά μου
κι ο τάφος μου γέμισε ψίχουλα σιωπής,
ένα σκάρτο αμπέχονο,
και μια σκισμένη αρβύλα
Λείπεις
κι η προδοσία λυγίζει το δέντρο της φυγής.
Με μια υπόκωφη οιμωγή
το κουρέλι Εγώ στο σπασμένο κρανίο,
το τραπέζι σπασμένο πυρετό
Κι είναι που έμαθα μόνο την αντοχή των πνιγμένων
στις βαθιές ομίχλες στην άκρη της φθοράς,
το ξεκούρδιστο χρώμα της άβυσσος
στο χειμωνιάτικο παρόν της θαλάσσης και
τον πράσινο θυμό των νεκρών
όταν γαντζώνουν στο σκήπτρο του χρόνου -
αδίστακτοι φονιάδες των λεπτών.
Κάτω απ' το τραπέζι
είναι η αιωνιότητα ένα θλιμμένο μυστικό
Το σύνθημα "Είναι" στο τσαφ
που κάνει το τραίνο και λύνεται
Κι εκείνοι που σχόλασαν αργά απ' τη βροχή
δε λένε απόψε να φανούν
κι ερήμωσα από φωτιά που λείπεις
και το ταξίδι άδειασε
στο πεπερασμένο τραπέζι
ενός τάφου αδειανού._


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου