Aφήνω να μιλήσουν οι λέξεις της.
Υπηρετεί την ποίηση που αγαπώ
τη δίκοπη στην κόψη της στιγμής
την αιχμηρά υπαρξιακή μα και τρυφερή
και βαθιά ανθρώπινη... βοήθησε αρκετά
βράδυα να επουλωθούν δικά μου
της ψυχης μου.
Ένας ενσυναίσθητος ψίθυρος
για μένα η Μαρια Χρονιάρη
και αισθάνομαι περήφανη που
η Κρήτη σε τέτοιους έρημους
καιρούς που διανύουμε προτάσσει
δροσοστάλες παρουσίες
ψυχές
με ήθος καθάρια έκφραση
με ανάστημα Ανθρωπιάς
πάνω απ'όλα.!!
"Να ‘μαι πάνω απ’ τα γεγονότα.
Αυτό θέλησα. Ρίσκαρα την αλήθεια
στις παλάμες της νύχτας.
Τα όχι μου, συλλαβίζουν τα βράδια
μια αφόρητη ζάλη.
Κάτω απ’ το μαξιλάρι μου, τα βουητά των ευχών τους
στοιχειώνουν τον ύπνο μου.
Γιατί οι άνθρωποι είναι μήτρες.
Είναι φθόνος που αλλάζει επίθετα.
Τελειωμένα ταξίδια στιγμών
στις ρωγμές του μυαλού μου.
Όμως εγώ, για σένα φυσάω ζωή.
Κι αν καταφέρνω ν’ αλλάξω καιρό,
για σένα γκρεμίζω σκοτάδια.
Και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί
να μου διώξει το φως σου.
Κι έτσι εγώ για σένα πάντα θα μιλώ.
Κι όλοι οι στόχοι μου, κορδέλα στα γκρίζα μαλλιά σου.
Να ρουφάει τον ιδρώτα σου καλοκαίρι καιρό.
Και τα φτερά απ’ τις μέρες μου στο δικό σου
ταξίδι αληθεύουν.
«Πάμε να γεννηθούμε αλλού σου είπα.
Ο χρόνος αυτός πέθανε.»(*)
Alea jacta est.(**)
Μαρία Χρονιάρη
1.(*) Σταύρος Σταυρόπουλος «Πιο νύχτα δεν γίνεται»
2.(**) Ο κύβος ερρίφθη
Για τις Νύχτες που όσο πάνε βαθαίνουν
μα πονάνε λιγότερο.....
.jpg)
7 σχόλια: