Αγριεμένος πάλι απ’ την αγρύπνια
Στον φίλο Σωκράτη Ξένο
Αγριεμένος πάλι απ’ την αγρύπνιακι ακούω το Θάνατο εκεί έξω να γελάει...Άντρες γυναίκες γέροντες παιδιάόλοι σιγά σιγά καγχάζουνε μαζί του.Εμβρίθειαβλοσυρότητά μουσε καγχασμούςσε τίποτα δε συναινείς.Χάροντα τι γελάς;Η Θλίψη μου – μονάκριβη – σε περιπαίζει.© Θεοδόσης Βολκώφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου