Ταξίδι του έρωτα

Είναι που πίσω απ’ τη σιωπή σου ταξιδεύουν
τα καραβάνια
των λησμονημένων

Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών
μορφές αγαπημένων

Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις

Είναι που κλείνεις τις
καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις

Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως
υπάρχω ακόμα

Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα

Ποιητές.

Όταν ο χρόνος σε επαναφέρει εκεί που σταμάτησες...

Τί είναι αυτό που μας κρατάει τόσο κοντά που το μυαλό μου μέρα νύχτα βασανίζει που μου λέει το σ’αγαπώ ψιθυριστά και κάθε βράδυ σαν σκιά με τριγυρίζει Είναι αγάπη.... Είναι αγάπη αυτό που ζούμε τώρα εμείς δεν το ‘χει ζήσει άλλος κανείς γιατί έχει μέλλον- παρελθόν και πια δεν ζούμε στο παρόν μην το φοβάσαι άλλο πια, δεν είναι απάτη Είναι αγάπη.... είναι αγάπη... Τί είναι αυτό που με κρατάει τόσο σφιχτά που δεν μπορώ την σκέψη μου να την αλλάξω που όταν λείπεις μου κρατάει συντροφιά και που θέλω το όνομά σου να φωνάξω Είναι αγάπη.... Είναι αγάπη αυτό που ζούμε τώρα εμείς δεν το ‘χει ζήσει άλλος κανείς γιατί έχει μέλλον- παρελθόν και πια δεν ζούμε στο παρόν μην το φοβάσαι άλλο πια, δεν είναι απάτη Είναι αγάπη.... είναι αγάπη...