Αναρτήθηκε την 13 Ιουνίου 2011, 20:01
Αρθρο του/της: Χριστιάννα Λούπα
Ερωτικά απογοητευμένος και θλιμμένος ο μεγάλος ποιητής του Μεσοπολέμου, συνέθεσε αυτό το γεμάτο ευαισθησία ποίημα για τον αγαπημένο του Κώστα Γκίκα, το 1928.
Ο Κώστας Γκίκας από το Μενίδι, υπήρξε ο μεγάλος έρωτάς του.
Πολυσυζητημένος, ο Λαπαθιώτης, - όχι τόσο για το αριστουργηματικό έργο του, όπως θα έπρεπε - αλλά γιατί με τη ζωή του προκάλεσε τη συντηρητική κοινωνία της εποχής κι ας ήταν πάντα διακριτικός, κλεισμένος στον εαυτό του και συγκρατημένος, μέχρι τη στιγμή της αυτοκτονίας του, το 1944.
Ήταν ωστόσο αδιανόητο για την υποκριτική μεσοπολεμική Αθήνα, να δεχθεί έναν λογοτέχνη που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλα όσα ήταν απαγορευμένα δια ροπάλου:
Ήταν άθεος, κομμουνιστής, ομοφυλόφιλος και ναρκομανής.
Ας σημειωθεί εδώ ότι το "Ερωτικό" έχει ακροστιχίδα που σχηματίζει το όνομα «Κώστας Γκίκας».
Ερωτικό
Καημός, αλήθεια, να περνώ του έρωτα πάλι το στενό,
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά, μια μέρα του θανάτου…
Στενό βαθύ και θλιβερό, που θα θυμάμαι για καιρό,
τι μου στοιχίζει στην καρδιά, το ξαναπέρασμά του.
Ας είναι, ωστόσο, τι ωφελεί; Γυρεύω πάντα το φιλί,
στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση!
Γυρεύω πάντα το φιλί, που μου το τάξανε πολλοί,
κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ, να μου το δώσει…
Ίσως μια μέρα, όταν χαθώ, γυρνώντας πάλι στο βυθό,
και με τη Νύχτα, μυστικά, γίνουμε, πάλι, ταίρι,
αυτό το ανεύρετο φιλί, που το λαχτάρησα πολύ,
σα μια παλιά της οφειλή, να μου το ξαναφέρει!
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης Μουσική: Νίκος Ξυδάκης Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια. Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν με της ψυχής το βλέμμα περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο της ύπαρξής μου στέμμα. Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα, γι αυτό η ζωή μου εδόθη. Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη, ‘μένα η ζωή πληρώθη. Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
